تبدیل دوران کودکی با عروسک به دورانی به شدت رمانتیک

این موضع عروسک روسی در دهه 1800 شروع به نرم شدن کرد، زیرا شاعران رمانتیک مانند ویلیام وردزورث دوران کودکی را با حالت خلوص و بی گناهی پیوند زدند.

هنرمندان پیش از دوران رافائلی مانند جان اورت میلیز، کودکان را نه به عنوان بزرگسالان مینیاتوری سفت، بلکه به عنوان افراد جوان با شیرینی آسیب پذیر، تمام گونه های سیب و فرهای چوب پنبه نقاشی می کردند.

در این تلویزیون قدیمی تغییر دریا، دوران کودکی به دورانی به شدت رمانتیک و رویایی از خلوص و بی گناهی تبدیل شد لحظه ای شکننده که نیاز به محافظت داشت.

با این حال واضح بود که تنها جوانان طبقه بالا و متوسط ​​پناه خواهند گرفت و کودکان طبقه کارگر مجبور به کار در معادن، کارخانه های نساجی و سایر صنایع به سرعت در حال توسعه خواهند بود.

اسباب‌بازی‌های ویکتوریایی که بیشتر برای بچه‌های ثروتمند ساخته می‌شدند، مظهر این شکاف بودند.

و عروسک‌های مدل پالتو چرم بیسکوی چینی مجلل، که اغلب جامعه‌ی بالا را با لباس‌هایی از مخمل و توری به تصویر می‌کشند، می‌توان بزرگ‌ترین منظره آن ریا در نظر گرفت.

میریام فورمن-برونل در Made to Play House می‌نویسد: عروسک‌های عصر طلاکاری به صراحت «مصرف، تشریفات و نمایش آشکار را تقویت کردند».

خود عروسک‌ها مدلی مینیاتوری از چرخه مصرف‌گرایی مد بودند:

لباس‌های رفع فیلتر اینستاگرام جدید، مدل‌های موی جدید، لوازم جانبی جدید و اثاثیه‌های جدید برای این زیبایی‌های کوچک.

همه اینها یک تمرین لباس برای چرخه مصرف کننده زنانگی بود.