چای آسام دوم فلاش یا “تیپی” به دلیل نوک طلایی که روی برگ ها ظاهر می شود، برتر از فلاش اول در نظر گرفته می شود.
چای نوع برگ کوچک چینی در سال 1836 توسط بریتانیایی ها در تلاش برای شکستن انحصار چین بر چای وارد ایران شد و چای محمود را آزمایش کردند.
در سال 1841، آرچیبالد کمپبل دانه های چای چینی را از منطقه کوماون آورد و کاشت چای را در دارجلینگ آزمایش کرد. باغ چای آلوباری در سال 1856 افتتاح شد و چای دارجلینگ شروع به تولید کرد.
در سال 1848، رابرت فورچون توسط شرکت محترم هند شرقی برای ماموریتی به چین فرستاده شد تا گیاه چای را به بریتانیای کبیر بازگرداند. او سفر خود را با مخفی کاری آغاز کرد زیرا مأموریت او در آرامش بین جنگ اول تریاک و جنگ دوم تریاک رخ داد.
گیاهان چای چینی که او با خود آورد به هیمالیا معرفی شدند، اگرچه بیشتر آنها زنده نماندند.
بریتانیایی ها کشف کرده بودند که انواع مختلفی از چای بومی آسام و منطقه شمال شرقی هند است که سپس با چای نوع برگ کوچک چینی هیبرید شد.
چای عمدتاً در آسیا و آفریقا کشت میشود، اگرچه در آمریکای جنوبی و اطراف دریاهای سیاه و خزر نیز کشت میشود. چهار کشور بزرگ تولیدکننده چای عبارتند از چین، هند، کنیا و سریلانکا که با هم 75 درصد از تولید چای جهان را تشکیل می دهند.
مراکز تولید کوچکتر شامل مکان هایی مانند جزیره سائو میگل، آزور، در پرتغال، و گوریا، در گرجستان است. در سال 2020، تولید جهانی چای 7.0 میلیون نفر بود.
از آفات دیگر می توان به تغذیه برگ لپیدوپتران و بیماری های مختلف چای اشاره کرد.
چایی ها در زمین های کشاورزی کاشته می شوند و بع از مدتی که محصول دادند معمولا یا به صورت فله و یا به صورت بسته بندی به فروش میرند.
بدون دیدگاه